Διπολική Διαταραχή: Τρεις Τρόποι Για Να Σταματήσεις Να Κατηγορείς Τον Εαυτό Σου

1) Σταμάτησε να έχεις ενοχές:

Είναι σύνηθες για όσους έχουν διπολική διαταραχή να νιώθουν τη ανάγκη να ζητούν συγνώμη επειδή έχουν αυτή τη διαταραχή. Λάθος. Η συγχώρεση υπονοεί ενοχή. Κι όταν δεν είσαι ένοχος για κάτι, γιατί να ζητήσεις συγνώμη; Δε χρειαζόμαστε συγχώρεση για μια νόσο, όπως δε χρειαζόμαστε συγχώρεση για το χρώμα των μαλλιών μας. Είναι ψέμα το ότι η διπολική είναι ελάττωμα του χαρακτήρα ή της προσωπικότητας κάποιου. Είναι απλά μια διαταραχή, χωρίς περαιτέρω ηθικές προεκτάσεις.

Όταν όμως κάνουμε κάποιο λάθος, πληγώνουμε κάποιον ή δημιουργούμε κάποιο πρόβλημα και η διπολική είναι η κύρια αιτία, τότε το θέμα είναι διαφορετικό.

2) Ανάλαβε την ευθύνη για τις πράξεις που έκανες κατά τη διάρκεια ενός επεισοδίου:

Για πολλά χρόνια, ένιωθα μεγάλη ενοχή απέναντι σε όσους πλήγωσα, όσο ήμουν πολύ άρρωστη. Νόμιζα ότι δε μπορούσα να κάνω κάτι γι’αυτό  επειδή στο κάτω-κάτω δεν ήταν δικό μου σφάλμα το ότι πληγώθηκαν. Είχα δίκιο. Όσα συνέβησαν δεν ήταν δικό μου λάθος, αλλά ούτε και δικό τους. Εφόσον λοιπόν δεν ήταν δικό τους το λάθος και ήταν η διαταραχή μου που δημιούργησε το πρόβλημα, η ευθύνη ήταν δική μου. Αυτό είναι όντως άδικο, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα και το να το αποδεχθώ αυτό ήταν που έκανε τη διαφορά.

Χρειάζεται μεγάλη δύναμη για να αναλάβουμε την ευθύνη των πράξεών μας, ειδικά όταν δεν είμαστε εντελώς υπεύθυνοι γι’αυτές. Ένιωσα καλύτερα όταν προσπάθησα να μιλήσω στους άλλους και να τους εξηγήσω γιατί έκανα όσα έκανα, ζητώντας συγνώμη και προσπαθώντας να εξομαλύνω τα πράγματα μεταξύ μας.

Να θυμάσαι ότι η διπολική είναι μια εξήγηση για όσα συνέβησαν και όχι μια δικαιολογία. Με την ανάληψη της ευθύνης των πράξεών σου, γίνεσαι εσύ ο κυρίαρχος του εαυτού σου, όχι η διαταραχή.

Τι γίνεται όμως με τα πράγματα που δε μπορούμε να διορθώσουμε και με όσους πληγώσαμε και δε μας συγχωρούν; Η απάντηση είναι…

3) Εστίασε στο πως ζεις με τη διπολική στο παρόν:

Πάνω απ’όλα, πρέπει να εστιάζουμε στο παρόν. Η αλήθεια είναι ότι το παρελθόν τελείωσε και τώρα, στο παρόν, έχουμε τον πλήρη έλεγχο. Το να εστιάζουμε στο σήμερα θα μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε το μέλλον που επιθυμούμε. Το να παραμένουμε κολλημένοι σε όσα λάθη κάναμε πριν χρόνια δεν αλλάζει τίποτε, ίσα-ίσα μας κάνει να βλέπουμε τα πράγματα αρνητικά και μίζερα.

Το να κατηγορείς τον εαυτό σου για λάθη του παρελθόντος δεν είναι παραγωγικό, δε διορθώνει τίποτα και δε σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Αν όμως, αντ’αυτού εστιάσεις στο παρόν, σε όσα κάνεις καλά, στις επιτυχίες σου και στην προσπάθειά σου να φτιάξεις ένα καλύτερο μέλλον, θα είναι πολύ πιο εύκολο να σταματήσεις να νιώθεις άσχημα για το παρελθόν.

Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποδεχθούμε όσα έγιναν, να ζητήσουμε συγνώμη, να διορθώσουμε τα λάθη και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην τα επαναλάβουμε. Το να κατηγορούμε τον εαυτό μας είναι ανοησία.

«Φέρσου λοιπόν στον εαυτό σου με τον ίδιο σεβασμό που θα περίμενες να σου δείχνουν οι άλλοι. Και στην τελική, αν εσύ ο ίδιος κατηγορείς τον εαυτό σου επειδή έχεις διπολική, γιατί και οι άλλοι να μην κάνουν το ίδιο;»